Op de één of andere manier vinden sommige mensen het bijzonder moeilijk om trots te zijn op wie ze zijn en wat ze kunnen. Sterker nog, veel mensen hebben er gewoon moeite mee om aardig voor zichzelf te zijn en van hun persoonlijke talenten te genieten; er blijft schijnbaar altijd iets knagen van schuldgevoel als je happy bent met je eigen sterke kanten  ... alsof er dan iets niet klopt. 

Op zich blijkt dat bij nader inzien helemaal niet zo vreemd te zijn als je bedenkt dat onze cultuur gevormd is door eeuwenlange, ingesleten gedachtenpatronen van onze voorouders, die onze kijk op de wereld en ons dagelijks gedrag nog steeds sterk beinvloeden.

De Gallup Organization heeft in de afgelopen 20 jaar wereldwijd 80.000 managers geïnterviewd om erachter te komen waarom ogenschijnlijk identieke organisaties zo verschillend kunnen presteren.

 

Uit het onderzoek kwam naar voren dat zaken als beloning, bonussen of een charismatische directeur helemaal niet de cruciale factoren zijn voor goed presterende werknemers; de sleutelrol is een heel andere; namelijk de manager! De manager vormt hét sleutelscharnier tot het komen van een hoog-presterend arbeidsklimaat.

Uit een onderzoek is gebleken dat 85% (!) van de werknemers niet de doelstellingen kon benoemen die hun manager voor ogen had?
Nu kunnen we allerlei vraagtekens zetten bij de randvoorwaarden van dit onderzoek, maar toch ..... het stemt wel wat tot nadenken .... 

Zo kwam uit ditzelfde onderzoek naar voren, dat meer dan 80% van de werknemers geen verantwoording hoefde af te leggen over de vorderingen die ze boekten m.b.t. de doelstellingen van de organisatie. Wat mij wat vreemd in de oren klinkt: Je zou toch zeggen dat iedere medewerker op z'n minst recht op controle heeft ;-)

Zet een groep mensen bij elkaar en u heeft de garantie dat er van tijd tot tijd heisa 'in de tent' komt. Dus het kan niet anders dan dat dit bij tijd en wijle ook uw organisatie overvalt. Daar gebruiken we graag een bekende term voor: "Er is weerstand bij de medewerkers".Maar is dat wat we vaak als "weerstand" bestempelen wel échte weerstand? Of spelen hier andere krachten een rol? Overal waar mensen met elkaar samenwerken, is er af en toe sprake van negatieve energie, wat zich vooral uit in praten 

De vakantie is voorbij en iedereen gaat er weer met frisse moed tegenaan ..... totdat bij sommige managers de conclusie (opnieuw) opborrelt, dat sommige medewerkers nogal eens - met de beste bedoelingen trouwens - heel efficiënt de verkeerde werkzaamheden ter hand lijken te nemen. 

Dan wordt het weer eens tijd voor een heisessie toch?? En van daaruit worden de veranderingen (verbeteringen) en de nieuwe kernwaarden gewoon over de organisatie uitgerold. Om na een aantal maanden wellicht weer te moeten constateren, dat veel collega's toch net niet altijd doen wat hun managers zo mooi bedacht hadden.

Op uw werk wilt u resultaat bereiken door waarde voor uw klanten te realiseren; the big question is altijd weer: "Welk echte probleem lossen wij eigenlijk met elkaar voor onze klanten op waar ze ook nog eens voor willen betalen?"

 

Deze doelstelling vraagt om een continu proces van verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en voor elkaar; dat laatste uit zich door elkaar die veel geroemde feedback te geven, waarbij velen echter het angstzweet uitbreekt. Zeggen wat je van de ander nodig hebt, is blijkbaar 'a hell of a job'.